W walce z cellulitem nie zawsze wystarczy schudnąć, bo przychodzą etapy w życiu kobiety, kiedy jest on nieunikniony. Mają go nastolatki i nasze mamy. To wszystko wpływa na to, jak się czujemy. O tym, dlaczego pierwsze skrzypce w powstawaniu cellulitu gra estrogen, wyjaśnia endokrynolog Luiza Napiórkowska, autorka bloga Okiem Doktor Luizy.
Cellulit to choroba tkanki łącznej podskórnej, w której skład wchodzą komórki tłuszczowe. Tym schorzeniem dotknięte są zarówno osoby otyłe, jak i te o prawidłowej masie ciała. Niestety, choroba ta jest widoczne dla oczu – na ciele pojawiają się charakterystyczne grudki i nierówności, określane także „pomarańczową skórką”. Główną przyczyną jego powstawania jest podwyższony poziom estrogenów.
Zbyt wysoka koncentracja estrogenów w stosunku do progesteronu, czyli względny hiperestrogenizm, stwarza warunki dla cellulitu. Tego typu zjawisko ma miejsce w okresie dojrzewania, ciąży, zażywania środków antykoncepcyjnych, okresie menopauzalnym oraz podczas hormonalnej terapii zastępczej. Następuje wówczas rozrost adipocytów i nadmierne gromadzenie wody.
Urszula Gruszka: W pewnym momencie na naszym ciele zauważamy cellulit. Nie przytyłyśmy, nie jesteśmy również w ciąży. Czy może być to objaw choroby?
Dr n. med. endokrynolog Luiza Napiórkowska: Sam w sobie cellulit nie jest objawem choroby. Najczęściej również nie pojawia się z dnia na dzień. Obserwując swoje ciało, widząc grudki i nierówności nim spowodowane, powinnyśmy zasanowić się nad przyczyną. Cellulit najczęściej powstaje pod wpływem nagromadzenia się tkanki tłuszczowej, czyli przytycia. Bo rzadko się zdarza, aby osoby szczupłe go miały, chyba że za czynnik powstania uznamy predyspozycje genetyczne, czyli nasza mama lub babcia mają tzw. pomarańczową skórkę. Wówczas jest taka możliwość, że my również mieć będziemy. Dodatkowo, wpływ na naszą skórę ma sposób odżywiania się, aktywność fizyczna a także zabiegi ujędrniające.
Tycie zdarza się każdej z nas, bywamy też w ciąży. Jeśli zdecydujemy się na schudnięcie, cellulit również zniknie wraz z kilogramami?
Nie jest to proste, ponieważ jest to zależne od tego, jak dużo nagromadzimy tkanki tłuszczowej. Jeśli kobieta w ciąży przytyje w granicach odpowiedniej wagi, wówczas najczęściej nie musi się martwić o cellulit. Jeśli natomiast ten wzrost jest znacznie ponad normę, wówczas skóra ulega rozciągnięciu się, przez co jej kondycja nie będzie taka sama, nawet po schudnięciu. Powrót do wagi wyjściowej jest trudny, a tym bardziej walka o elastyczną skórę. Niestety, kilogramy łatwiej jest zredukować niż cellulit. Warto również wiedzieć, że tyjąc – wzrasta ilość estrogenów. Wysoka ich ilość powoduje zaburzenia hormonalne, które właśnie są czynnikiem sprzyjającym powstawaniu tzw. pomarańczowej skórki.
Porozmawiajmy o estrogenach. Czy ich nadmierna ilość jest dla nas niezdrowa? Czy również dotyczy to mężczyzn?
Estrogeny powodują wzrost przepuszczalności naczyń, przez co gromadzi się woda w organizmie. Im wyższy ich poziom, tym bardziej możemy zaobserwować opuchliznę. Komórki tłuszczowe są uciskane i pod wpływem większej ilości tłuszczu, pojawiają się charakterystyczne grudki i nierówności. Dotyczy to również mężczyzn. U nich także tycie i otyłość oznaczają wyższy poziom tego hormonu. Dzięki temu dochodzi do zaburzonego stosunku pomiędzy estrogenem a testosteronem – to dlatego tak często u nich widzimy rozwinięte gruczoły piersiowe. Wszystkie stany, które są związane ze zwiększonym stężeniem tego hormonu możemy nazywać hiperestrogenizmem. Stan ten stwarza odpowiednie warunki do powstawania cellulitu.
W jakich etapach w życiu kobiety dochodzi do zwiększonej ilości estrogenów?
Jest to okres dojrzewania, ciąża, menopauza, czas, kiedy kobieta przyjmuje hormony i, już wcześniej wspomniany, etap tycia. Podwyższony poziom estrogenów wpływa także na nasze samopoczucie a można to szczególnie zauważyć u kobiet w ciąży. Doświadczają one rozdrażnienia, drażliwości, wahań nastroju. To samo dotyczy okresu dojrzewania – nie bez powodu mówi się o nastolatkach, że „buzują im hormony”. To wszystko wpływa na to, jak się czujemy. Na cellulit należy spojrzeć jak na efekt a nie przyczynę lub objaw choroby.
Dr n. med. Luiza Napiórkowska – specjalistka endokrynologii, diabetologii i chorób wewnętrznych. Specjalizuje się w leczeniu schorzeń endokrynologicznych ze szczególnym uwzględnieniem choroby Hashimoto i współistniejącej otyłości oraz w diagnostyce endokrynologicznych przyczyn niepłodności. Autorka bloga https://okiemdoktorluizy.pl/
Zobacz także
Podoba Ci się ten artykuł?
Powiązane tematy:
Polecamy
Rozstępy naprawdę można polubić? Katarzyna: teraz jestem w znacznie lepszej relacji ze swoim ciałem niż wcześniej
„Nawet bardzo wprawieni w czytaniu składów odbiorcy mogą dać się złapać”. Dziewczyny z Piggypeg o (nie)etycznej reklamie kosmetyków
Siwa przed trzydziestką. „Nie zamierzam robić z siebie pajaca. Tak bym się czuła, gdybym szła na kompromisy odnośnie tego, co można robić ze swoim ciałem”
