Po co są męskie sutki? Dlaczego mężczyźni je mają?

Mimo że męskie sutki nie są aż tak wielkim obiektem fascynacji, jak te kobiece, również budzą zainteresowanie. Tym bardziej że przecież ich funkcją nie jest karmienie piersią. Jakie zadania zatem pełnią? I dlaczego w ogóle się wykształcają? Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w poniższym artykule. 

Po co mężczyznom sutki? 

Mówi się, że sutki męskie stanowią „uboczny produkt” tych kobiecych. Ale o ile te drugie stanowią ujście pokarmu dla niemowląt, o tyle u panów nie są potrzebne do karmienia… chociaż, jeśli chodzi o produkcję mleka, istnieje kilka wyjątków od tej zasady, np. u mężczyzn przechodzących korektę płci albo w przypadku zaburzeń hormonalnych, m.in. podczas powrotu do zdrowia ze skrajnego niedożywienia. Teoretycznie nie spełniają więc żadnych istotnych funkcji. 

Męskie sutki kształtują się jeszcze w życiu płodowym, zanim dochodzi do różnicowania na osobniki męskie i żeńskie, a więc przed 6. tygodniem ciąży. Na początku wszyscy jesteśmy – tak naprawdę – dziewczynkami. Na początki płody tworzone są według tego samego „modelu”. Dopiero później zostaje aktywowany chromosom Y, który sprawia, że dany osobnik staje się mężczyzną. Po urodzeniu sutki obu płci się powiększają. W pewnym momencie u mężczyzn przestają się jednak rozwijać, podczas gdy u kobiet dochodzi do ich przebudowy. 

Niekiedy uważa się, że sutki stanowią pewną pozostałość po ewolucji. Mówi się, że są to narządy szczątkowe, które miały zastosowanie w przeszłości, a teraz już nie, tak jak zęby mądrości czy wyrostek robaczkowy. Niektórzy twierdzą, że miało to związek z doborem płciowym. Darwin pisał, iż mężczyźni najpewniej dzielili się z obowiązkami w zakresie karmienia z kobietami.  

W rzeczywistości takie stwierdzenie nie ma z prawdą zbyt wiele wspólnego. Warto jednak zaznaczyć, że kilka lat temu pewien mężczyzna z Azji Południowej wykarmił piersią dwie swoje córki, kiedy umarła jego żona. Jego mleko było bardzo podobne do tego kobiecego (więcej o tym zjawisku znajdziesz w rozdziale „Mlekotok u mężczyzn”). 

Ważne jest to, że w męskich sutkach zlokalizowana jest spora liczba neuronów, są one zatem gęsto unerwione. To z kolei sprawia, że wyróżniają się niezwykłą wrażliwością na dotyk, a co za tym idzie – stanowią strefę erogenną. Są w stanie ulegać erekcji na skutek działania określonych bodźców. Można je więc stymulować podczas seksu, jak i samej gry wstępnej. Naukowcy w jednym z badań udowodnili, że ponad 50% panów przyznało, iż doświadczyło zwiększonego podniecenia seksualnego w wyniku stymulacji tych części ciała.  

Odstające sutki u mężczyzn, czyli ginekomastia 

U niektórych panów czasem obserwuje się odstające sutki, co stanowi efekt zbyt dużego powiększenia gruczołów piersiowych. Zjawisko to określa się mianem ginekomastii, która obejmuje tylko jedną pierś lub obie. Przypadłość ta może dotyczyć zarówno mężczyzn, jak i chłopców. Dochodzi do niej, gdy produkowanych estrogenów jest więcej niż androgenów.  

Sutki wykazują się wówczas również większą wrażliwością na dotyk oraz tkliwością, czasem pojawia się także swędzenie oraz pieczenie. Leczenie powinno koncentrować się na chorobie, która ów problem wywołuje, a więc na tzw. schorzeniu pierwotnym. Czasem doprowadzają do niego też określone leki, w tym te o działaniu antyandrenogennym. 

Mlekotok u mężczyzn 

W normalnych okolicznościach organizm mężczyzny nie wytwarza mleka. Zdarza się jednak, że pod wpływem prolaktyny tak się dzieje. Często omawianemu zjawisku towarzyszy także impotencja. Jaka jest przyczyna mlekotoku u mężczyzn? Jak się okazuje, najczęściej jest nią ginekomastia. Poza tym rozwija się na skutek:  

• wyczerpania organizmu,   
• rozwoju guza prolaktynowego, 
• przyjmowania leków, np. antydepresyjnych, przeciwnadciśnieniowych czy przeciwpsychotycznych. 

Bibliografia: 

1. Cuhaci N., Burcak Polat S., Evranos B., Ersoy R., Cakir B., Gynecomastia: Clinical evaluation and management, Indian Journal of Endocrinology and Metabolism 2014, 18(2), s. 150-158. 
2. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK279105/ [dostęp 22.09.24]. 
3. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK430812/ [dostęp 22.09.24].