Kathy Bates: Nie mam piersi. Dlaczego mam udawać, że jest inaczej?

Rak jajnika i nowotwór piersi a  następnie podwójna mastektomia. Takie przejścia mogłyby złamać niejedną kobietę. Kathy Bates nie zwalnia obrotów a kiedy role tego nie wymagają, nie zakłada protez piersi. I dziękuje, że mogła dożyć czasów w których jej choroby nie są już wyrokami śmierci.

Kathy Bates do aktorskiej pierwszej ligi dołączyła mając 43 lata. Niespodziewanie dla samej siebie otrzymała Oscara i Złoty Glob za główną rolę kobiecą w horrorze „Misery” z 1990 roku. Zagrała w nim psychofankę znanego pisarza, która wpada w obłęd, kiedy dowiaduje się, że chce on uśmiercić jej ulubioną bohaterkę. Postanawia go porwać i torturować. Film był wielkim wydarzeniem a mistrzowska rola szalonej Annie Wilkes pomogła Kathy Bates pokonać w oscarowym wyścigu takie sławy jak Meryl Streep, Joanne Woodward czy Julię Roberts. Kathy Bates pamiętamy też z pewnością z takich filmów jak „Barwy kampanii” (1998) i „Schmidt” (2002). Wyraziste i znaczące role zagrała także wcześniej w „Smażonych zielonych pomidorach” (1991) czy „Titanicu” (1997).

Kathleen Doyle Bates urodziła się 28 czerwca 1948 roku w Memphis, w stanie Tennessee jako wnuczka  znanego prawnika i pisarza Finisa L. Batesa. Rodzina chlubiła się życiorysem jej prapradziadka, który pracował jako osobisty lekarz prezydenta Andrew Jacksona.

„Moja mam opowiadała wszystkim, że kiedy po narodzinach doktor klepnął mnie w tyłek, uznałam, że to aplauz, i szukałam go od tamtej pory wszędzie”

Po ukończeniu szkoły średniej wybrała się na studia aktorskie do Dallas, a po ich ukończeniu wyjechała do Nowego Jorku, by robić tam karierę. Zaczynała od niewielkich ról w niezależnych teatrach, po nich były występy w przedstawieniach wystawianych na Broadwayu. Choć grała w nich główne role, do ekranizacji zapraszano inne, bardziej znane aktorki. Na całe lata przylgnęła do niej łatka aktorki teatralnej.

„Przeszłam lata szlifowania swojej gry aktorskiej do nagłej sławy. To była duża zmiana”

Choć nie spełniała standardów hollywoodzkiej urody, w 1971 roku zadebiutowała w filmie „Odlot” Milosa Formana. W jej karierze było jednak wiele ról drugoplanowych, np. w filmach „Wróć, Jimmy Deanie” (1982) Roberta Altmana czy „Rosyjskiej ruletce” (1989) Amosa Kolleka.  Wraz z rolą w „Misery” w reżyserii Roba Reinera rozpoczęła się jej wielka kariera. Dla wielu osób jej najlepszą rolą jest rola Evelyn w filmie „Smażone zielone pomidory”, za którą także została obsypana nagrodami. Nominację do Oscara przyniosła jej rola w „Barwach kampanii” z 1998 roku, gdzie zagrała jedną z drugoplanowych ról kobiecych.

„Smażone zielone pomidory” fot. Universal/Getty Images

„Widzę, że bezpieczniej jest starać się o rzeczy potężne, brzydkie i nieprzyjemne”

Kolejne lata przyniosły wiele ról, którymi przypieczętowała tylko swoją zawodową wszechstronność. W ślad za sukcesami na scenie, Kathy Bates spróbowała swoich sił jako reżyserka w serialu „Sześć stóp pod ziemią” (2001-2003). Została także lokomotywą serialu „Harry’s Law” przedstawiającego perypetie prawniczki, która tworzy własną kancelarię po wyrzuceniu z pracy.

„Role dramatyczne są dla mnie bardziej naturalne. To komedia wymaga ode mnie pracy”

2003 rok był szczególny dla jej zdrowia i przyszłości. Okazało się, że cierpi na nowotwór jajnika.  Miała wtedy 55 lat. Operacja i rekonwalescencja zwolniły jej karierę, a powrót do zdrowia nie był łatwy ani fizycznie, ani psychicznie. Kolejny zdrowotny cios przyszedł w 2012 r. W tym czasie wytwórnia filmowa, dla której grała w dwóch sezonach „Harry’s Law” zdecydowała o zaprzestaniu dalszej produkcji, u niej natomiast zdiagnozowano kolejną śmiertelną chorobę – raka piersi.

Natychmiast zdecydowała się usunąć obie piersi i kilkanaście węzłów chłonnych. Spowodowało to obrzęk limfatyczny – bolesną przypadłość obu rąk, która towarzyszy jej odtąd w codziennym życiu. Diagnoza, operacja, wreszcie życie z bólem sprawiły, że Kathy Bates przez długi czas unikała ludzi i zmagała się z depresyjnymi myślami. Potrzebowała czasu, by docenić fakt, że dostała kolejną szansę i życie toczy się dalej.

„Jeśli będę musiała przejść przez to jeszcze raz, myślę, że będę bardziej otwarta. Podziwiam ludzi którzy jak Melissa Ethridge i inne kobiety, które  chodzą bez peruk. Myślę, że będę bardziej odważna”

Po rekonwalescencji Kathy Bates trafiła do obsady „American Horror Story”, który od 2011 roku miał już dziewięć sezonów, a w tym roku ukaże się kolejny. Równocześnie pracowała przy kolejnych odcinkach seriali „Sabat”, „Freak Show”, „Hotel” i „Roanoke”, gdzie także zbierała znakomite recenzje. 2019 rok przyniósł jej kolejną nominację do Oscara. Doceniono ją za rolę matki głównego bohatera w „Richard Jewell” Clinta Eeastwooda.

„Tyle jest w Hollywood silnych i wpływowych kobiet, które przez lata były gwiazdami a teraz mają po 40 i 50 lat. Chcę oglądać je w akcji”

Po rozwodzie z Tonym Campisim w 1997 roku aktorka nie związała się z nikim, nie ma także dzieci. Śmieje się, że to rola szalonej Annie Wilkes  z oscarowego filmu „Misery” sprawiła, że wzbudza strach u ludzi i zdziwienie, jak bardzo różni się od swojej szalonej bohaterki. Po doświadczeniu mastektomii nie uważa jednak tego za najważniejsze. „Czuję się niezmiernie szczęśliwa, że żyję” – mówi w wywiadach.