Litoterapia jako przykład medycyny niekonwencjonalnej

Litoterapia to dział medycyny alternatywnej (niekonwencjonalnej) zajmujący się wykorzystaniem kamieni do leczenia schorzeń fizycznych i psychicznych. Jakie praktyki należą do litoterapii? Które kamienie są do niej wykorzystywane? Czy określonym minerałom przypisuje się różne właściwości?  

Czym jest medycyna niekonwencjonalna? 

Medycyna niekonwencjonalna to zbiór praktyk, którym przypisuje się działanie lecznicze, terapeutyczne i diagnostyczne, ale nie zostało ono potwierdzone w badaniach naukowych lub wręcz wykazano szkodliwość określonych działań. Metody medycyny niekonwencjonalnej najczęściej nawiązują do wiedzy ludowej i praktyk społeczeństw pierwotnych. 

Przykładami medycyny alternatywnej są bioenergoterapia, irydologia, urynoterapia oraz omawiana litoterapia. Ta ostatnia jest stosunkowo mało popularna w Polsce i słabo opisana. Poznając właściwości litoterapii, podobnie jak w przypadku innych działów medycyny alternatywnej, należy traktować ją raczej jako ciekawostkę niż skuteczną metodę leczenia. 

Co to jest litoterapia? 

W najprostszej definicji litoterapia to leczenie kamieniami, a dokładniej kamieniami szlachetnymi, półszlachetnymi i minerałami. Nazwa „litoterapia” to połączenie słów lithos (gr. kamień) i terapia. Tradycja leczenia kamieniami sięga starożytności. Korzystali z niej Babilończycy, Egipcjanie, Rzymianie i Grecy. We współczesnych czasach miejscem, gdzie powszechnie praktykuje się litoterapię, jest obszar południowego Peru. Na tym terytorium popularne są „leki”, w których skład wchodzą takie minerały jak kwarc, siarczany, smektyty, muskowity, aragonit, chalcedon. 

Podobnie jak inne działy medycyny alternatywnej, litoterapia opiera się na holistycznym postrzeganiu człowieka. Oznacza to, że cały organizm jest siecią powiązanych ze sobą układów, dlatego w terapii nie należy skupiać się na pojedynczych schorzeniach, ale na ciele i umyśle jako całości, o której harmonię należy dbać w ramach profilaktyki.  

Na czym opiera się litoterapia? 

Według praktykujących litoterapię każdy kamień wibruje określoną energią. Podczas kontaktu pacjenta z kamieniami, te przekazują mu pozytywną energię. Jednocześnie niektóre z kamieni mają moc neutralizowania złej energii organizmu. Na tych właściwościach ma się opierać lecznicze i wspomagające pracę organizmu działanie litoterapii. 

Litoterapia a inne metody medycyny alternatywnej 

Innymi niekonwencjonalnymi metodami, które są zbliżone do litoterapii i mogą stanowić jej uzupełnienie, są krystaloterapia, czyli leczenie kryształami i argilloterapia – leczenie wysuszoną gliną. Według osób praktykujących litoterapia może być wspomagana także aromaterapią, bioenergoterapią czy ziołolecznictwem. 

Jakie praktyki wykorzystuje się w litoterapii? 

Litoterapię można uprawiać na kilka sposobów. Podstawową praktyką jest położenie kamieni na ciele pacjenta. Układa się je na czakrach, czyli punktach energetycznych organizmu. Terapeuta może wykorzystać minerały do wykonania masażu. Niekiedy pacjent ma trzymać kamień w dłoni lub między palcami, co również ma przynosić zdrowotne skutki. Innym sposobem na wykorzystanie efektów litoterapii jest noszenie kamieni w kieszeniach przez kilka tygodni. Niekiedy litoterapeuci proponują przymocowanie kamienia (np. za pomocą bandażu) do określonego miejsca objętego dolegliwościami.  

Kiedy stosuje się litoterapię? 

Według zwolenników leczenia kamieniami pomagają one na niemal wszystkie możliwe schorzenia. Litoterapia ma pomagać w przypadku: 

• zaburzeń pracy trzustki, nerek, wątroby, tarczycy; 
• alergii; 
• zespołu napięcia przedmiesiączkowego; 
• bezpłodności; 
• bezsenności; 
• depresji; 
• przewlekłego stresu i zmęczenia; 
• cukrzycy; 
• schorzeń jelit; 
• reumatoidalnego zapalenia stawów; 
• zaburzeń hormonalnych; 
• zaburzeń neurologicznych; 
• dolegliwości narządu wzroku i słuchu; 
• osłabienia układu odpornościowego. 

Jakie kamienie stosowane są w litoterapii? 

W litoterapii stosuje się wiele kamieni, przypisując im różne właściwości. Do najczęściej stosowanych należą: 

• agat – problemy z układem pokarmowym; 
• ametyst – migreny, bezsenność; 
• bursztyn – przeziębienie, grypa, reumatyzm; 
• chalcedon – problemy z tarczycą; 
• cytryn – cukrzyca, alergie, depresja; 
• jaspis – stres, migreny, impotencja, bezpłodność; 
• kwarc różowy – nowotwory, problemy z krążeniem; 
• lapis lazuli – łysienie, nadciśnienie, problemy z tarczycą; 
• opal – choroby krwi, zaburzenia wzroku; 
• onyks – dysfunkcje nerek, zaburzenia pracy układu krwionośnego; 
• topaz – impotencja, astma, żylaki; 
• tygrysie oko – alergie, przeziębienia. 

Labradoryt w litoterapii 

W publikacjach dotyczących litoterapii wiele miejsca poświęca się labradorytowi, czyli kamieniowi z grupy krzemianów, który swoją popularność zawdzięcza wysokim walorom estetycznym – jest szary, opalizujący. W zależności od kąta padania światła przybiera różne barwy, np. granatowe, pomarańczowe, zielone, czerwone. Zwolennicy litoterapii przypisują mu następujące właściwości: 

• dodawanie pozytywnej energii; 
• uwolnienie od negatywnych myśli i stresu; 
• przywrócenie wewnętrznej równowagi. 

Jak zostać litoterapeutą? 

Litoterapia nie jest nauką w sensie akademickim, dlatego nie ma studiów z litoterapii. Jednak istnieją ośrodki edukacyjne oferujące kursy w tym zakresie. Większość z nich to kursy online. Kończą się uzyskaniem certyfikatu, poświadczającym zdobycie kwalifikacji z litoterapii. Podejmując się litoterapeutycznej praktyki, należy mieć na uwadze, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do skuteczności prowadzonej terapii należy skłonić pacjenta do wizyty u lekarza.

Bibliografia: 

1. Wasilewski M. Mineralne leki w Chivay i Dolinie Colca (południowe Peru), Geologia 2008, 34(2/1). 
2. Witanowska J., Nowak U., Jareck B., Pastuszka, A., Kamyk J., Stosowanie niefarmakologicznych metod leczenia w najczęstszych problemach zdrowotnych u dzieci. Pielęgniarstwo polskie 2021, 153. 
3. http://www.litoterapia.pl/ [dostęp 24.10.2023].