Woda perfumowana – czym jest, jak powstaje, zalety i wady

Pierwsze wzmianki o stosowaniu aromatów w kultach religijnych pochodzą z 3500  p.n.e. Oznacza to, że od dawna odgrywały one ważną rolę w życiu ludzi. Współcześnie stosowane są na co dzień przez kobiety i mężczyzn w każdym wieku. Najchętniej wybierane są wody perfumowane. Czym jest ten produkt zapachowy? Na czym polega jego przewaga nad perfumami, wodą toaletową i wodą kolońską?

Woda perfumowana – czym jest?

Rynek perfumeryjny w Polsce stanowi ok. czterech proc. światowego potencjału. Produkty zapachowe traktowane są wciąż jako dobra luksusowe. Czy to oznacza, że Polki i Polacy nie używają perfum? Sięgają chętnie po produkty zapachowe, ale nie mają świadomości, że czym innym są perfumy, woda perfumowana, woda toaletowa i woda kolońska. Wbrew pozorom nawet w dobrych drogeriach na półkach dominują wody perfumowane, a nie perfumy.

Czym zatem charakteryzuje się woda perfumowana? Jest to roztwór alkoholowy kompozycji zapachowych z dodatkiem substancji utrwalających zapach.

Pod sformułowaniem „kompozycja zapachowa” kryją się olejki eteryczne pochodzenia roślinnego (np. cytryna, jaśmin, lawenda, mięta), zwierzęcego (np. piżmo, ambra, kastoreum, cymet) lub syntetycznego (np. cytral, eugenol, jonon, kumaryna, nerol). Podstawą ich pozyskiwania jest destylacja z parą wodną lub tłoczenie. Odrębną grupę stanowią syntetyczne aromaty pozyskiwane w drodze syntezy chemicznej.

Zawartość olejków eterycznych w wodzie perfumowanej wynosi ok.  10-15 proc., natomiast zawartość alkoholu etylowego, będącego często stosowanym rozpuszczalnikiem, może wynosić 70-90 proc.

Woda perfumowana charakteryzuje się trzema fazami zapachowymi: nutą serca, nutą głowy, nutą bazy. Tym, czym się różni woda perfumowana od perfum, to udział nuty bazy w stosunku do pozostałych faz zapachowych. W perfumach aż 50-55 proc. stanowią składniki wolno się ulatniające. W wodzie perfumowanej jest ich znacznie mniej, co sprawia, że zapach szybciej znika.

Produkt ten oznaczany jest jako perfumy EDP, czyli eau de parfum, co należy tłumaczyć jako: woda perfumowana.

Zalety i wady wody perfumowanej

Jaką woda perfumowana ma trwałość? Niestety zapach bardzo szybko się ulatnia. W temperaturze 18-25 st. Celsjusza aromat zacznie znikać już po godzinie. Dla porównania – w przypadku perfum można spodziewać się trwałości wynoszącej nawet dwie doby.

Niewątpliwą zaletą wody perfumowanej jest jej niższa cena w stosunku do perfum. Sięgnij więc po nią, jeśli cenisz produkty zapachowe, ale jednocześnie wybierasz rozwiązania ekonomiczne. 

Zapach wody perfumowanej to kompozycja kilku aromatów. Zgodnie z Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady Europy nr 1223/2009 z dnia 30 listopada 2009 r. producenci kosmetyków mają obowiązek wyszczególnić użyte substancje zapachowe tylko w przypadku 26 najbardziej alergizujących (wymienionych w Dyrektywie 2003/15/EC Parlamentu Europejskiego), gdy ich stężenie przekracza 0,001 proc. dla preparatów mających stały kontakt ze skórą, takich jak woda perfumowana. W przypadku osób uczulonych na alergeny znajdujące się w substancjach zapachowych rodzi to ryzyko powstania alergii kontaktowej na składnik, który nie został wyszczególniony na etykiecie.

Ponadto woda perfumowana charakteryzuje się wysoką zawartością alkoholu etylowego. Jeśli więc stosujesz preparat w czasie upalnego lata – ryzykujesz poparzenie w miejscu aplikacji wody perfumowanej (najczęściej szyja i nadgarstki).

Perfumy, woda toaletowa, perfumowana i woda kolońska – czym się różnią? 

Woda kolońska, woda toaletowa, woda perfumowana i perfumy są produktami zapachowymi. Nie można jednak tych nazw stosować zamiennie – każda z aromatów ma bowiem odmienne stężenie olejków eterycznych i co tym idzie trwałość zapachu.

Perfumy

Oznaczane są jako parfume. Stężenie olejków eterycznych jest tu najwyższe spośród wszystkich produktów zapachowych i wynosi ok. 25-40 proc. To sprawia, że perfumy są wyjątkowo trwałe – zapach utrzymuje się nawet przed dwie doby. 

Cechy te wpływają na wysoką cenę i – wbrew pozorom – utrudniony dostęp do produktów tego typu. Często wręcz komponowane są na specjalne zamówienie klienta, by pasowały do jego charakteru, stylu i zapachu skóry. Jest to zadanie niezwykle trudne, jednak profesjonalny perfumiarz jest w stanie mu sprostać.

Woda toaletowa

Wodę toaletową charakteryzuje stężenie olejków eterycznych na poziomie ok. 5-10 proc.

Oznaczana jest jako EDT, czyli eau de toilette. Jest to sformułowanie francuskojęzyczne, które należy tłumaczyć, jako woda toaletowa.

Jej głównym zadaniem nie jest nadawanie skórze nowego aromatu. Trwałość tego produktu jest niewielka, stąd wykorzystywany jest głównie w czasie lata w celu odświeżenia.

Woda kolońska

Wodę kolońską stworzyła w Kolonii (stąd nazwa) Johanna Marie Farine dla dworu Ludwika XV. Pojawienie się tego cytrusowego aromatu zapoczątkowało modę na zapachy lekkie i odświeżające, jako alternatywa dla ciężkich perfum.

Oznaczana jest jako EDC, czyli eau de cologne. Po francusku oznacza to wodę kolońską. Jest to produkt, w którym stężenie olejków eterycznych jest minimalne i wynosi od ok. trzech do pięciu proc.

Choć pierwotnie produkt ten stosowany był także przez kobiety (lubowała się w nich m.in. Marlena Dietrich), dzisiaj znajduje się przede wszystkim w łazienkach mężczyzn doceniających tę formę odświeżenia.

Bibliografia:

1. Jerzy Szakiel, Sensoryczna ocena trwałości wyrobów perfumeryjnych, [w:] Renata Salerno-Kochan, Artur Wolak (red.), Towaroznawstwo w badaniach i praktyce – Kierunki badań i rozwoju produktów nieżywnościowych, Polskie Towarzystwo Towaroznawcze, Kraków 2017, s. 131–141. 
2. Jacek Kaniewski, Monika Małek, Lidia Muniak, Metoda badania trwałości wyrobów perfumeryjnych, „Zeszyty Naukowe Akademii Ekonomicznej w Krakowie” 2005, nr 685, s. 115–126.
3.  Katarzyna Miksa, Anna Nowak, Adam Klimowicz, Magdalena Popko, Obecność alergenów zapachowych w wybranych kosmetykach, „Problemy Higieny i Epidemiologii” 2016, nr 97(2), s. 161–165
4. Piotr Goś, Agnieszka Lelińska, Mirosław Matosek, Dalida Obuch-Woszczatyńska, Zarys rozwoju perfumerii na przestrzeni wieków, Zeszyty naukowe (wyższa szkoła przedsiębiorczości w warszawie) 2015, t. 2 nr 1, s. 47–52.