Trądzik ropowiczy – objawy, przyczyny, leczenie, zabiegi

Trądzik ropowiczy to problem występujący najczęściej u nastolatków. Najłatwiej go rozpoznać po ropnych torbielach na twarzy oraz innych częściach ciała. Niestety, trudno jest go wyleczyć i wymaga to dużej cierpliwości, niemniej jednak warto to zrobić. Należy się w tym celu konsultować z doświadczonym dermatologiem, ale też zadbać o odpowiednią pielęgnację oraz żywienie.

Czym jest trądzik ropowiczy?

Trądzik ropowiczy, znany także jako trądzik ropny, to odmiana trądziku pospolitego. Jego znakiem rozpoznawczym są liczne, występujące na skórze torbiele ropne, które szybko się rozprzestrzeniają. Niestety, często postawiają po sobie ślad w postaci blizn. Warto zaznaczyć, że trądzik ropowiczy to przede wszystkim zmora młodzieży w wieku pokwitania, jednak atakuje on również osoby dorosłe (np. przy zespole policystycznych jajników, niedoczynności lub nadczynności tarczycy). Częściej dopada on mężczyzn. 

Trądzik ropowiczy – objawy

Głównym objawem trądziku ropowiczego są wspomniane już torbielowate zmiany ropne. Potrafią się one utrzymywać na skórze przez długi czas. W ich wnętrzu znajduje się biała lub żółta ropa. Do tego często one bolą i swędzą. Najczęściej pojawiają się na twarzy (czole, policzkach i brodzie), choć czasem można je znaleźć również na plecach, dekolcie czy też ramionach. Skóra bywa wówczas zaczerwieniona, mogą na niej być widoczne także zaskórniki, krostki, grudki. Kiedy zmiany ropne się goją, pozostawiają po sobie głębokie blizny – zwłaszcza wtedy, gdy były drapane. Czasem pozostawiają też widoczne przebarwienia w postaci ciemnych plam. 

Przyczyny trądziku ropowiczego

Trądzik ropowiczy powstaje przede wszystkim za sprawą zmian hormonalnych – dotyczy to głównie wytwarzania androgenów oraz testosteronu. Dochodzi wówczas do zbyt dużej aktywności gruczołów łojowych, nadmiernej produkcji sebum oraz zatkania ujść gruczołów łojowych. Gromadzą się w nich bakterie i wspomniane już sebum. 

Inne przyczyny trądziku ropowiczego to: 

• przyjmowanie niektórych leków (np. sterydów), 
• nieustanny stres, 
• niewłaściwa pielęgnacja skóry (np. niedokładne zmywanie makijażu), 
• stosowanie nieodpowiednich kosmetyków, 
• nieodpowiednie żywienie (dieta bogata w tłuszcze i przetworzone węglowodany), 
• palenie papierosów. 

Co na trądzik ropowiczy sprawdzi się najlepiej? Leczenie

Jeśli zastanawiasz się, co jest dobre na trądzik ropowiczy, nie próbuj się leczyć na własną rękę – może ci to przynieść więcej szkody niż pożytku. Nie kupuj zatem na własną rękę maści czy kosmetyków, ponieważ mogą one doprowadzić do nasilenia się objawów. 

Jeśli chodzi o sposoby na trądzik ropny, najważniejsze jest leczenie dermatologiczne. Niestety, jest ono bardzo złożone i trwa stosunkowo długo – może ono zająć nawet kilka lat. Zazwyczaj wskazane są antybiotyki oraz retinoidy, czyli pochodne witaminy A, które stosuje się miejscowo lub doustnie. Przyspieszają one regenerację skóry, a jednocześnie stymulują jej działanie obronne. Łagodzą również stany zapalne oraz pozbywają się ze skóry bakterii, które bezpośrednio odpowiadają za powstawanie ropnych zmian. Jeśli zostaną zastosowane antybiotyki, należy zażywać dodatkowo leki osłonowe. W sytuacji, gdy – pomimo włączenia antybiotyków do terapii – nie przynosi ona żadnych efektów, należy je zamienić na inne. 

Zdarza się, że lekarz zaleca kurację izotretynoiną, czyli organicznym związkiem chemicznym, stosowanym w leczeniu różnych odmian trądziku. Wykorzystuje się tego typu terapię, kiedy problem jest bardzo zaawansowany. Jej wdrożenie wiąże się jednak z wieloma skutkami ubocznymi, wymaga ona też przestrzegania różnych zasad. To z kolei sprawia, że tego typu leczenie należy dokładnie omówić z dermatologiem. Warto jednak zaznaczyć, że efektami przyjmowania tej substancji powinny być: zminimalizowanie produkcji łoju oraz zredukowanie liczby bakterii. Co więcej, działa ona przeciwzapalnie oraz przeciwzaskórnikowo. Wyróżnia się działaniem wielopłaszczyznowym, które wpływa na wszystkie mechanizmy doprowadzające do powstania trądziku. 

Dodatkowo lekarze mogą przepisywać maści, które pozytywnie wpływają na kondycję skóry oraz łagodzą stany zapalne. W ich składzie znajdują się zwykle: 

• witamina A, 
• nadtlenek benzoilu, 
• kwas azelainowy. 

Co pomaga na trądzik ropny? Odpowiednia pielęgnacja

Jeśli zastanawiasz się, jak zwalczyć trądzik ropny, zwróć również uwagę na odpowiednią pielęgnację. W składach kosmetyków nie mogą znajdować się substancje podrażniające skórę oraz blokujące gruczoły łojowe. Należy zrezygnować z produktów, które zawierają: 

• silikony, 
• konserwanty, 
• sztuczne substancje barwiące, 
• sztuczne substancje zapachowe, 
• alkohol etylowy, 
• oleje mineralne. 

Mają one działanie komedogenne, w wyniku czego zapychają jeszcze bardziej pory skóry. 

Osoby z trądzikiem ropowiczym nie powinny przeprowadzać peelingu mechanicznego, który może doprowadzić do rozprzestrzeniania bakterii na inne partie ciała. Z powodzeniem pacjenci mogą jednak wykonywać peelingi enzymatyczne. Warto też przetestować maści: cynkową i ichtiolową. Trzeba się jednak wcześniej w tej kwestii skonsultować z dermatologiem. 

W przypadku omawianego schorzenia dozwolone jest także wykonywanie maseczek z naturalnych składników, np. siemienia lnianego, płatków owsianych, cynamonu, soku z cytryny, miodu oraz olejków eterycznych. Odżywiają one skórę i sprawiają, że ładniej wygląda, a przy okazji łagodzą pojawiające się na niej podrażnienia. 

Jak zwalczyć trądzik ropny? Zabiegi dermokosmetyczne

W przypadku trądziku ropnego warto wypróbować różne zabiegi dermokosmetyczne. 

Warto zwrócić uwagę na peelingi chemiczne z wykorzystaniem kwasów AHA (a więc kwasem glikolowym i migdałowym), kwasem trójoctowym oraz kwasem pirogronowym. Złuszczają one naskórek i sprawiają, że zmiany są mniej widoczne. 

Dobre efekty może przynieść także mikrodermabrazja, pozwalająca zetrzeć warstwy naskórka i zmniejszyć głębsze blizny. Polecamy też rozważyć krioterapię, która również dobrze działa na blizny po trądziku. Polega ona na wykonywaniu bezpiecznych i bezbolesnych zabiegów przy pomocy ciekłego azotu. 

Źródło: 

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/4233386/ (dostęp: 9.02.23)